مداخله فوری در مقیاس کوچک، حل مشکل و گزارش آن صرف نظر از روابط علی، همبستگی یا تعمیم یافته‌ها به موقعیت‌های دیگر به کمک داده‌های کیفی (اقدام پژوهی / action Research)

اقدام پژوهی را می‌توان در زمره روش‌های کمی تحقیق و نیز روش‌های کیفی تحقیق دسته بندی کرد. در صورتی که داده‌های مورد نیاز به صورت کلامی یا با استفاده از تصویر و امثال آن گردآوری شود، اقدام پژوهی در دسته روش تحقیق کیفی قرار می‌گیرد. در اینجا روش اقدام پژوهی به شیوه کیفی مورد بحث قرار می‌گیرد. از جمله ویژگی‌های اقدام پژوهی آن است که هر فرد علاقه‌مند به امر پژوهش می‌تواند این روش را در حیطه تخصصی خود برای شناخت و رفع «مسائل مبتلا به» محیط شغلی خود، به طور انفرادی یا گروهی به کار برد. این نوع تحقیق بازخورد لازم را برای بهبود عملکرد واحدها، به ویژه واحدهای آموزشی، فرایندهای یاددهی – یادگیری و نیز ارزیابی آموخته‌ها، فراهم آورد. یکی از مزیت‌های اقدام پژوهی آن است که پژوهشگر بر اساس نتایج به دست آمده می‌تواند تعدیل یا تغییر لازم را بلافاصله به عمل آورد. در اقدام پژوهی، معمولا پژوهشگر خود به موقعیت نامعین پی برده و به عنوان پژوهشگر نقش اصلی در فرایند پژوهش را برعهده می‌گیرد. زیرا به این وسیله پژوهشگر به عنوان مجری اصلی طرح تحقیق اقدام پژوهی می‌تواند مسئله ملموسی را که با آن روبرو است مورد تحلیل قرار دهد و به تحلیل آن بپردازد، بلکه با استفاده از نتایج تحقیق، گام به گام در طول یک مدت به اجرای اقدام پیشنهادی برای رفع مشکل یا کاهش آن اقدام کند.

ضرورت استفاده از اقدام پژوهی در نظام آموزشی ملموس‌تر است. زیرا معلمان که در هر نظام آموزشی نقش اصلی را بر عهده دارند، به عنوان پژوهشگران بالقوه، برای مشخص کردن موقعیت‌های نامعین در خصوص فعالیت‌هایشان، می‌توانند روش اقدام پژوهی را به کار برده و با استفاده از منابع مختلف داده‌ها، به ویژه با نظر یادگیرنده، فعالیت‌های خود را بهبود بخشند. این امر کمک می‌کند تا معلمان به تحقیق بپردازند و نتایج تحقیق آنان کاربرد ملموس‌تری داشته باشد.