توصیف، تبیین و کشف شرایط فعلی یک جامعه خاص (زمینه یابی)
مهمترین هدف زمینه یابی توصیف صفات یک جامعه است. به عبارت دیگر، آنچه محقق می‌خواهد بداند این است که چطور افراد یک جامعه بر اساس یک متغیر در جامعه توزیع پیدا کرده‌اند (سن، قد، مذهب، نگرش سیاسی، سطح تحصیلات و …). مانند همه انواع پژوهش، جامعه به ندرت مورد مطالعه قرار می‌گیرد و در عوض، یک نمونه دقیق از جامعه انتخاب می‌شود و تفسیر جامعه از طریق یافته‌هایی که از نمونه به دست می‌آید، صورت می‌گیرد.
در این نوع پژوهش، محقق در مورد علت وجودی توزیع بحث نمی‌کند، بلکه تنها به «چگونگی» آن در جامعه مورد پژوهش می‌پردازد و آنها را توصیف می‌کند. گرچه غالب تحقیقات زمینه یابی دارای هدف توصیفی هستند اما برخی از آنها هدف تبیینی هم دارند. (برقراری رابطه‌ای درونی بین متغیرهای مختلف).
سه خصیصه اصلی تمامی تحقیقات زمینه‌یابی عبارت است از:
- اطلاعات نمونه‌ای از افراد جمع‌آوری می‌شود تا جوانب یا خصیصه‌هایی را توصیف کند که مربوط به جامعه‌ای است که نمونه جزئی از آن است. این خصایص عبارتند از: توانایی‌ها، عقاید، نگرش‌ها، باورها و پاداش
- روش اصلی در جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش سوال‌ها صورت می‌گیرد. پاسخ به این سوال‌ها از طرف آزمودنی‌ها اطلاعات مورد نیاز برای مطالعه را فراهم می‌کند.
- به جای اینکه اطلاعات از جامعه جمع‌آوری شود، از نمونه جمع‌آوری می‌شود.
دو نوع اصلی زمینه‌یابی وجود دارد: مقطعی و طولی که زمینه‌یابی طولی خود به سه روش مختلف انجام می‌گیرد: تحقیق روند، تحقیق گروه‌های بزرگ و تحقیق گروه‌های منتخب